Tuberculose

Op 15 februari 1909 opende mej. E.D. van den Broecke (tevens directrice) het Zeehospitium Zonneveld aan de Duinvlietweg nr. 1 te Oostkapelle. Behandelend arts was dr. B. Vaandrager uit Domburg. Capaciteit: 16 verpleegden van 3-12 jaar, lijdend aan rachitis, scrophulose, praetuberculose, chirurgische tuberculose (geen open TBC). Architect: F.A. Koch, aannemer: Fa. Goethals (Middelburg). Zonneveld was een sanatorium waar kinderen uit alle milieus die aan tuberculose of verwante ziekten leden, konden worden opgenomen. In 1929, na twintig jaar het beheer over Zonneveld te hebben uitgeoefend, gaf de stichtster de leiding over aan de hiertoe in het leven geroepen Stichting Zeehospitium Zonneveld die het sanatorium op dezelfde wijze bleef exploiteren. Vanwege de oorlogshandelingen moesten de bewoners van Zonneveld in augustus 1942 geëvacueerd worden naar 'Dennenheuvel' in Ossendrecht. Pas in 1946 konden de patiënten weer naar Oostkapelle terugkeren. Aangezien het aantal tbc-patiënten sterk verminderde, werd in het begin van 1957 een afdeling geopend voor de nabehandeling van poliopatiënten. Door vaccinatie verwachtte men dat ook deze patiënten in aantal zouden afnemen. Hierom ging men in 1958 over op de instelling van een revalidatieafdeling voor spastische kinderen. In 1967 werd de sanatoriumafdeling opgeheven en werd Zonneveld een revalidatiecentrum voor lichamelijk gehandicapte kinderen. In 1995 is het revalidatiecentrum verplaatst naar Goes en aldaar opgegaan in de Stichting Revalidatie Geneeskunde Zeeland (RGZ). Sinds de Stichting Zeehospitium Zonneveld haar taken op het gebied van de revalidatie heeft afgestoten, resteert haar het beheer van het vermogen van de Stichting. Prentbriefkaart, ca. 1950. Bron: ZB/Beeldbank Zeeland, rec.nr. 3883

Een ziekte, die van een zeer ernstige volksziekte geëvolueerd is tot een zeldzame infectieziekte. De grote aan dacht die nieuwe infecties krijgen en de grote opschudding waarmee dit gepaard gaat denk aan de jonge 'barbezoeker’ uit Oost Zeeuws Vlaanderen in 1981 is het gevolg van het gevaarlijke imago dat de tuberculose nog altijd heeft en die niet meer in verhouding staat tot de snelle en volledige genezing die tegenwoordig mogelijk is. De verwekker van tuberculose is Mycobactérium tuberculósis, waarvan drie verschillende vormen voorkomen. Men onderscheidt de humane vorm die van mens op mens wordt overgebracht, de bovine vorm, die via het drinken van besmette melk van rund op mens wordt overgebracht en de aviaire vorm, die hij vogels voorkomt. Vogel-tuberculose die o.a. bij kippen voorkomt, wordt zowel door consumptie van besmet vlees en/of besmette eieren als door het inademen van lucht die met ingedroogde besmette vogelmest is verontreinigd op de mens overgedragen. Aviaire tuberculose komt in Zeeland relatief vaak voor. De dierenarts dr. K.G. Robijns, destijds verbonden aan de Gezondheidsdienst voor dieren, vond in 1958 dat 4,12% van de lagere schooljeugd van Noord-Beveland positief op deze vorm van tuberculose reageerde. Het gegeven dat aviaire tuberculose vaak bij meeuwen voorkomt (Robijns vond dat 16% van de meeuwenpopulatie besmet was) kan een verklaring vormen voor het vaker voorkomen van deze vorm van tuberculose onder de Zeeuwse jeugd K.G. Robijns. Utrechtse diss., 1960). Vogeltuberculose, die overigens weinig besmettelijk is en die zich bij kinderen uit in de vorm van lymphklierzwellingen, wordt als een goedaardige infectie beschouwd.

Auteur

?